در بحث لمینت و زیبایی که امروزه بسیار گسترده شده و خیلی از افراد به سمت آن میروند، تنها سلیقه و هنر دندانپزشک نیست که تاثیرگذار است؛ بلکه اصولی تحت عنوان اصول زیبایی(esthetic principles) وجود دارند که به موضوع زیبایی از بعد علمی نگاه میکنند. بی شک یادگیری این اصول به دندانپزشک کمک میکند تا کار بهتر و قابل قبولتری را به انجام رساند. پس از یادگیری این اصول با دیدن یک عکس از دندان لیمنت شده به راحتی میتوانید تشخیص دهید که چه مشکلاتی دارد.
- اولین مورد که باید به آن توجه شود، رابطهی دندان و صورت است؛ بدین صورت که خط بین مردمکی(خطی که مردمکها را به هم وصل میکند) باید با خطی که لبهی اینسایزال دندانها را به هم وصل میکند، موازی باشد.
- میدلاین دندانی و صورتی بیمار یکسان باشد. برای تغییر میدلاین دندانپزشک نمیتواند کار زیادی انجام دهد اما حداقل نکتهای که باید رعایت شود این است که میدلاین یک خط عمود باشد. میدلاین زاویهدار به هیچ وجه قابل قبول نیست.
- بایستی انحنایی(curvature) که لب پایین دارد با انحنای خطی که لبهی دندانهای بالا را به هم وصل میکند تناسب و به گونهای توازی داشته باشد. بدترین حالت زمانی است که این دو خط انحنای معکوس داشته باشند.
- وقتی بیمار لبخند میزند باید یک فضای تیره در باکال دندان ها(buccal corridor) در دو طرف وجود داشته باشد.
Anterior sextant characterization: ویژگی هایی که در ادامه ذکر میشوند شاید ساده و جزئی به نظر بیایند، اما تاثیر بسیار مهمی در ایجاد یک لبخند درست و مناسب برای بیمار دارند.
- Size:
*سایز دندان باید متناسب با صورت بیمار باشد. در یک لبخند ایده آل سایز دندانها نسبت به یکدیگر باید رعایت شود؛ وقتی از رو به رو نگاه میکنیم دندان سنترال حداکثر عرض، دندان لترال کمتر از سنترال و دندان کانین که در قوس دارد فقط نیمهی مزیالیاش باید دیده شود.(مانند شکل)
*همچنین عرض و طول هر دندان نیز باید باهم متناسب باشند. برای دندان سنترال که عرضش 8 و طولش 10 میلی متر است، گفته میشود نسبت عرض به طول 0.85 تا 0.75 قابل قبول است، اما نسبت 0.75 بهتر است.
*در دندان سنترال از نمای کنار باید 3 پلن سرویکال، میانی و اینسایزال را مشاهده کنیم. از نمای رو به رو هم باید 3 پلن mid facial، mesiofacial و distofacial دیده شود؛ یعنی بتوانیم transitional line angle ها را ببینیم. transitional line angle ها در نمای رو به رو همان خطوط براقی که در دندان دیده میشود را ایجاد میکنند. هرچه به سمت خلف میرویم، transitional line angle باید بیشتر به مرکز دندان نزدیک شود. به این صورت که در دندان لترال نسبت به سنترال، لوب میدباکال کوچکتر و دو لب دیگر بزرگتر میشوند. در دندان کانین لوب مزیوباکال خیلی بزرگ و لوب میدباکال خیلی کوچک میشود.
*رعایت ماکروتکسچر دندان نیز اهمیت دارد؛ در دندان سنترال سطح لبیال کاملا صاف نیست و دارای دو تعقر مزیالی و دیستالی است که رعایت کردن آن ها باعث میشود دندان شما به حالت طبیعی نزدیکتر شود. توجه شود که تعقر مزیالی بلندتر است.
*شیب دندان کانین متناسب با شیب خطی که گوشه چشم را به گوشه دهان وصل میکند، میباشد.
*قسمت مزیال دندان سنترال صاف است اما قسمت دیستال آن یک انحنا دارد. وقتی frontal protuberance را به گوشه ابرو و سپس به قوس زایگوما وصل کنید، یک انحنا به دست میآید. انحنای قسمت دیستال دندان سنترال باید مطابق با این انحنا باشد.
- Form: 3 فرم کلی برای دندان ها داریم؛ فرم مربعی برای افراد با صورت مربعی شکل، فرم مثلثی برای افراد با صورت عادی و فرم بیضی. فرم مثلثی شایعترین فرمی است که مورد پسند بیماران واقع میشود.
- Axial inclination: ریشه دندان سنترال به صورت upright قرار میگیرد و همینطور که به سمت خلف میرویم، ریشهها دیستالی تر میشوند. درواقع وقتی از رو به رو نگاه میکنیم به صورتی باشد که تاج ها به هم نزدیک و ریشهها در حال دور شدن از هم باشند.
- Incisal embrasure: از قدام به خلف امبراژور بزرگتر میشود. همچنینcontact point سرویکالی تر قرار میگیرد.
- Color: باید دندانپزشک بهترین رنگی که به صورت میآید و کمترین کنتراست را دارد، انتخاب کند. متاسفانه امروزه بیماران بیشتر تمایل به رنگ سفید یخچالی دارند که رنگ قابل قبولی نیست☹
- Gingival zenith: زنیت بالاترین ارتفاع لثهی دندان است. در این خصوص دو نکته قابل ملاحظه است: 1)زنیت دندان سنترال باید حداقل یک میلیمتر از دندان لترال بالاتر باشد. زنیت کانین هم حداقل یک میلیمتر از دندان سنترال بالاتر باشد.2) در دندان سنترال زنیت 1 میلیمتر دیستالی تر از خط midbuccal، در دندان لترال 0.4 میلیمتر دیستالی تر نبست به این خط و در کانین روی خط midbuccal قرار میگیرد.