هدف از کراون لنت در ناحیه زیبایی چیست؟

• فراهم کردن ریتنشن برای کراون
• زیبایی (لول کردن و تنظیم ارتفاع لثه در بیماران گامی اسمایل)
• ایجاد عرض بیولوژیک (ایجاد فضا بین کرست استخوان و لبه کراون) : حداقل 3 میلی‌متر فاصله لبه کراون تا کرست استخوان یا به عبارت دیگر 4 میلی‌متر فاصله لبه شکسته یا پوسیده دندان تا استخوان (به علت نیاز به فرول)

علل لبه لثه‌ای ناهماهنگ (uneven margin)

• Altered passive eruption: در فاز اکتیو، دندان از استخوان خارج شده و لبه انسیزال در محلی که قرار است قرار بگیرد، قرار میگیرد. اما همزمان با فاز اکتیو، فاز پسیو هم باید رخ دهد. یعنی همزمان با رویش دندان، لثه باید از روی دندان کنار برود و در موقعیت CEJ قرار بگیرد. گاهی اوقات این اتفاق رخ نمیدهد و لثه در جای مناسب قرار نمی‌گیرد.
• Altered active eruption: مثلا ممکن است دو دندان سانترال رویش زیادی داشته باشند. معمولا در بیماران با اورجت زیادی ممکن است رخ دهد. در این بیماران با انجام کراون لنت ریشه اکسپوز شده و طول دندان بشدت بلند میشود! بهترین طرح درمان اینترود کردن دندان است.
• کوچک بودن تاج آناتومیک: در مواردی ممکن است دندان‌هایی به صورت آناتومیکی تاج کوتاهی داشته باشند. پس CEJ نیز در موقعیت کرونالی تر قرار می‌گیرد و مارجین لثه هم کرونالی میشود. در این موارد با انجام کراون لنت (یا جینجیوکتومی) سطح ریشه اکسپوز میشود.
• Abrasion و overeruption: در بیمارانی که اکلوژن نوک به نوک دارند، دندان‌ها ساییده شده و به صورت واکنشی over erupt میشوند. زمانی که دندان اوراراپت میشود، لثه را نیز به همراه خود پایین می‌آورد.
• اکلوزال پلن نامطلوب: این بیماران کنت دارند و نمیتوان به صورت یکطرفه لثه‌های یک سمت را برای رسیدن به لول سمت مقابل، اصلاح کرد! این بیماران نیاز به جراحی اورتوگناتیک دارند.

علل لبخند لثه ای:

• Altered passive eruption

تشخیص:

• در قدم اول با استفاده از پروب، سالکوس بیمار را اندازه میگیریم. در این بیماران میزان پروبینگ بیش از حد نرمال (PD>1mm) است. در واقع تاج کلینیکی از تاج اناتومیکی کوچکتر است.
• علاوه بر این CEJ نیز فاصله زیادی تا مارجین لثه دارد. برای مشخص کردن محل CEJ میتوان از سوند یا رادیوگرافی پارالل استفاده کرد.
• باید دقت کرد که دندان سایش انسیزال نداشته باشد.

درمان:

• جینجیوکتومی: زمانی که بیوتایپ لثه نازک است و قرار هم نیست رستوریشن روی دندان قرار بگیرد، میتوان با رعایت فاصله 3 میلی‌متری استخوان تا مارجین جدید لثه، جینجیوکتومی کرد.
• جینجیوکتومی + فلپ : در مواردی که فاصله استخوان تا مارجین جدید لثه کمتر از 3 میلی‌متر است باید حتما فلپ بزنیم و استخوان را تا رسیدن به فاصله 3 میلی‌متری برداریم. اگر bony ledge margin هم داشتیم، آن را اصلاح می‌کنیم.
  از طرف دیگر باید به عرض لثه کراتینیزه نیز توجه کنیم. عرض آن نباید کمتر از 2-3 میلی‌متر شود. البته در ناحیه قدام با این مساله مشکل چندانی نداریم.
  هنگام برش حواسمان باشد که پاپیلاها را زیاد کوتاه نکنیم (بر خلاف کراون لنت خلفی که پاپیلاها ریداکت میشوند)

• کوچک بودن تاج آناتومیک

در این موارد باید قبل از شروع درمان، بیمار را از اکسپوز شدن ریشه آگاه کرد.

• Bony maxillary excess

درمان (بر اساس میزان نمایش لثه در لبخند بیمار):

• 2-4 میلی‌متر: lip repositioning و بوتاکس (میتوان برای بهبود نتیجه، کراون لنت هم علاوه بر درمان های دیگر انجام داد)
• 4-8 میلی‌متر: lip repositioning و جراحی اورتوگناتیک
• بیشتر از 8 میلی‌متر: جراحی اورتوگناتیک

• Gingival enlargement

• Deficient maxillary lip length

به طور نرمال در یک فرد بالغ جوان، طول لب 21 تا 23 میلی‌متر است (نسبت به sub nasal)

درمان: lip repositioning

• Excessive mobility of lip

به طور نرمال زمانی که بیمار شدیدا میخندد، لب بالا باید به اندازه 6 تا 8 میلی‌متر نسبت به حالت رست بالا رود. اگر بیشتر از 10 میلی‌متر بالا رود موبیلیتی زیادی دارد.

درمان (بر اساس میزان نمایش لثه در لبخند بیمار):

•        1-3 میلی‌متر: lip repositioning با حذف 5-2 میلی‌متر از مخاط - بوتاکس
•        4-6 میلی‌متر: lip repositioning با حذف 12-8 میلی‌متر از مخاط
•        بیش از 7 میلی‌متر: lip repositioning با حذف 15-10 میلی‌متر از مخاط